-
1 stukać
stukać do drzwi an die Tür klopfen;stukać na maszynie fam. tippen;stukać się w czoło jemandem den Vogel zeigen -
2 stukać
-
3 stuknąć
stuknąć k-o fam. jemanden umlegen;stuknęła mu trzydziestka fam. er ist dreißig geworden;stukać do drzwi an die Tür klopfen;stukać na maszynie fam. tippen;stukać się w czoło jemandem den Vogel zeigen -
4 stuknąć
( walnąć) samochód: rammenstuknęła mu czterdziestka er ist vierzig [Jahre alt] gewordenII. vr( uderzyć się)\stuknąć się w łokieć sich +akk in den Ell[en]bogen stoßen(pot: zderzyć się) samochody: zusammenkrachen ( fam) -
5 kuć
I. vt5) \kuć żelazo, póki gorące das Eisen schmieden, solange es heiß istII. vi1) ( stukać) dzięcioł: klopfen, hämmern -
6 kołatać
I. vi1) ( stukać)\kołatać czymś o coś mit etw gegen etw klopfenII. vr1) ( trząść się) samochód: rüttelnta myśl ciągle kołatała mu w głowie dieser Gedanke ließ ihn nicht mehr los -
7 pukać
См. также в других словарях:
stukać się – stuknąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać jakąś częścią ciała w coś twardego; zderzać się z czymś (twardym) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stuknął się czołem we framugę drzwi. Stuknęła się lekko w łokieć. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stukać się — Stuknąć się (palcem) w głowę, w czoło, w łeb zob. głowa 52. Stuknij się w czoło, w głowę, w łeb zob. puknąć się … Słownik frazeologiczny
stukać — ndk I, stukaćam, stukaćasz, stukaćają, stukaćaj, stukaćał stuknąć dk Va, stukaćnę, stukaćniesz, stukaćnij, stukaćnął, stukaćnęła, stukaćnęli, stukaćnąwszy 1. «uderzając czymś (zwykle twardym) w coś twardego, powodować charakterystyczny odgłos;… … Słownik języka polskiego
stuknąć się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}stukać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}stuknąć się II {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wpaść na siebie, uderzyć o siebie nawzajem; zderzyć się, puknąć się :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pukać się – puknąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} uderzać się w coś; stukać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pukać się w łokieć, w kolano. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trącać się – trącić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} delikatnie, lekko popychać, uderzać, dotykać jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trącać się łokciami. Trącali się w przejściu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
walić — ndk VIa, walićlę, walićlisz, wal, walićlił, walićlony walnąć dk Va, walićnę, walićniesz, walićnij, walićnął, walićnęła, walićnęli, walićnięty, walićnąwszy 1. tylko ndk «powodować rozpadanie się, upadek czegoś; burzyć, rozwalać, przewracać coś»… … Słownik języka polskiego
kołatać — ndk IX, kołataćaczę (kołataćacę), kołataćaczesz (kołataćacesz), kołataćacz, kołataćał, rzad. I, kołataćam, kołataćasz, kołataćają, kołataćaj «uderzając w coś, powodować głuchy odgłos; stukać, łomotać» Kołatać do drzwi. Kołatać chodakami o podłogę … Słownik języka polskiego
drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na … Słownik języka polskiego
pukać — ndk I, pukaćam, pukaćasz, pukaćają, pukaćaj, pukaćał puknąć dk Va, pukaćnę, pukaćniesz, pukaćnij, pukaćnął, pukaćnęła, pukaćnęli, pukaćnąwszy 1. «uderzając lekko czymś w coś, powodować odgłos; stukać, kołatać» Pukać do drzwi, do okna, do pokoju.… … Słownik języka polskiego
dobić — dk Xa, dobićbiję, dobićbijesz, dobićbij, dobićbił, dobićbity dobijać ndk I, dobićam, dobićasz, dobićają, dobićaj, dobićał, dobićany 1. «zabić bliskiego śmierci, na pół martwego, zadać ostatni, śmiertelny cios, przyśpieszyć biciem, uderzeniem… … Słownik języka polskiego